Muhakeme tekrarı

Bazı şeyler bana hiç olmaz. Mesela hiç bayılmam. Mesela hiç kışlık montumun cebinde para bulmam. Mesela hiç sabah erkenden kendi kendime uyanmam.
Bazı şeyler de sık sık olur. Mesela, muhakeme tekrarı. Biraz açayım. Bazen, bir şey olur, bu olan şey üzerine düşünür, belli yollardan geçer ve bu şeyin sebebini bulurum. Bir süre sonra o şey tekrar olduğunda, düşünüp bulduğum sebebi unutup tekrar başa dönerim. Tekrar muhakeme yapar, son aşamaya gelene kadar da o muhakemeye daha önceden yaptığımı hatırlamam. Örneklerle anlatmaya çalışırsam daha başarılı olacağım sanırım.

Her sabah evden çıkıp Beşiktaş çarşının içinden geçerken karşılaşıp selamlaştığım bir tanıdık var. Daha doğrusu vardı. Bir süredir hiç rastlaşmıyoruz. Geçen sabah her sabah gördüğüm insanı neden artık görmüyorum, acaba işten mi ayrıldı diye düşündüm. Sonra benim artık evden eskisine nazaran daha geç çıktığımı hatırladım, buna yordum ve olayı kendimce "çözdüm".
Bir hafta sonra, evden çıkıp çarşının içinden geçerken, hemen hemen aynı yerde yine aynı şeyi düşündüm. Yine neden artık görmüyorum, acaba işten mi ayrıldı diye düşündüm. Sonra yine benim artık evden eskisine nazaran daha geç çıktığımı hatırladım, buna yordum ve olayı kendimce "çözdüm". İkinci defa. İşin garip ve esas sinir bozan tarafı, son aşamaya gelene kadar bu muhakemeyi daha önce de yapmış olduğuma dair en ufak bir şey hatırlamamam.

Bu sabah da şöyle bi şey oldu mesela. Dergiye girdim, kapıda Bilgen'le günaydın hoşbeşi yapıyoruz. Kolumda kocaman bir bez çanta var. "Niye sırt çantanı kullanmıyosun, omzunu ağrıtır o çanta" dedi. O an beyin bi bulandı bende. Bu düşünce bi tanıdık geldi ama nereden olduğunu çıkaramadım. O arada "Değişiklik olsun diye" gibi bi şeyler dedim. Ama asıl sebep bu değildi. Bu değildi de neydi ulan? Niye geçmiştim bu çantaya ben? Düşüncelerle cebelleşirken hatırladım: Havalar ısındı, sırt çantası sırtımı terletiyor diye!

Tekrara düşmek çok boktan şey.